Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Ξημερώνοντας με τη Laura


Aurora σημαίνει ‘αυγή’. Οι Ρωμαίοι τη φαντάζονταν σαν μια γυναίκα, που πετούσε στον ουρανό αναγγέλλοντας τον ερχομό του ήλιου. Κι η πρωινή πάχνη, είναι, έλεγαν, τα δάκρυά της για ένα από τα παιδιά της, που σκοτώθηκε.

Την αυγή, οι σκέψεις είναι ανόθευτες κι ατόφιες και είναι δύσκολο να τις εγκλωβίσεις στο χρόνο και να τις μεταφέρεις σε ένα χαρτί ή σε μια οθόνη.
Είναι που πρέπει να βιαστείς, για να μην καούν με τις πρώτες ηλιαχτίδες.
Είναι που πρέπει να βιαστώ να σας πω για τον Φραγκίσκο Πετράρχη (Francesco Petrarca) και τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για τη Λάουρα. Πριν χαράξει.

Τη βλέπει πρώτη φορά σε μια εκκλησία και την ερωτεύεται αμέσως. Ήταν 6 Απριλίου του 1327.
Δεν μπορεί, όμως, να την πλησιάσει, αφού είναι σύζυγος κάποιου άλλου.
Γράφει συνέχεια γι’αυτήν, χωρίς να αναφέρει άμεσα το όνομά της, παρά μόνο με παιχνίδι λέξεων και εκφράζοντας την αγάπη του για το φυτό lauro, που σημαίνει ‘δάφνη’.

Μέσω της αγάπης του για αυτήν τη γυναίκα, καταφέρνει να αντέξει το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας. Η ομορφιά της μετριάζει τη μοναξιά και το εφήμερο της ανθρώπινης ζωής. Η ύπαρξή της και μόνο, του δίνει δύναμη να σκύψει πάνω στα βάσανα του λαού της χώρας του.
Η Λάουρα και η απέραντη αγάπη του για τη φύση, είναι τα ‘όπλα’ του για να αντιμετωπίσει τον θάνατο και τον χρόνο.

Στο σονέτο που ακολουθεί, ‘παγώνει’ τον χρόνο και ενώ η αγαπημένη του δεν είναι πια όπως κάποτε, οι στίχοι του φωτίζονται από τις πρώτες κιόλας λέξεις και ξαναβιώνει τα έντονα συναισθήματα που βίωνε και τότε.
Η αγάπη δεν έχει αλλοιωθεί στο πέρασμα των χρόνων. Η πληγή δεν έχει κλείσει.

Στις 6 Απριλίου του 1348, η Λάουρα πεθαίνει από χολέρα.

Εκείνος, βρίσκεται σκυμμένος πάνω σε ένα βιβλίο, μία μέρα πριν τα γενέθλιά του, στις 19 Ιουλίου 1374. Πέθανε διαβάζοντας...



Όλοι οι διανοούμενοι είχαν τις μούσες τους, τότε, που τους ενέπνεαν. Ο Δάντης τη Βεατρίκη, ο Πετράρχης τη Λάουρα, ο Βοκάκιος τη Φιαμέτα. Άλλος την έψαχνε στον ουρανό κι άλλος στη γη. Λίγη σημασία έχει, όμως, αυτό.

Δίχως αυτές, δε θα έγραφαν τέτοια αριστουργήματα...

Θέλω να πιστεύω ότι η Λάουρα, η Βεατρίκη, η Φιαμέτα και άλλες ‘μούσες’ περιφέρονται ανάμεσά μας και περιμένουν...


Erano i capei d'oro a l'aura sparsi  (Canzoniere)
Erano i capei d'oro a l'aura sparsi
che 'n mille dolci nodi gli avvolgea,
e 'l vago lume oltre misura ardea
di quei begli occhi, ch'or ne son sì scarsi;
e 'l viso di pietosi color farsi,
non so se vero o falso, mi parea :
i' che l'esca amorosa al petto avea,
qual meraviglia se di subito arsi?
Non era l'andar suo cosa mortale,
ma d'angelica forma, e le parole
sonavan altro che pur voce umana;
uno spirto celeste, un vivo sole
fu quel ch'io vidi; e se non fosse or tale,
piaga per allentar d'arco non sana.



Ανέμιζαν τα χρυσαφένια μαλλιά στο αεράκι,
που σε χίλιους, απαλούς κόμπους τα στροβίλιζε
κι εκείνα τα μάτια, τα όμορφα,
που φλέγονταν ασταμάτητα από φως ακαθόριστο,
είναι τόσο θαμπά τώρα πια·
και μου φαινόταν,
αλήθεια ή ψευδαίσθηση δεν ξέρω,
της συμπόνιας το χρώμα, στο πρόσωπό της:
εγώ, που στην καρδιά, φιτίλι ερωτικό είχα,
τι θαύμα σαν άναψε μεμιάς;
Κάτι από άγγελο κι όχι από άνθρωπο,
είχε το βάδισμά της·
κι η φωνή της αλλούτερη
κι όχι ανθρώπινη, ηχούσε.
Πνεύμα αιθέριο ήταν ό,τι αντίκρισα
κι ήλιος ζωντανός·
ακόμα κι αν άλλη είναι πια η θωριά της,
ακόμα κι αν το βέλος έχει χαλαρώσει,
ανοιχτή μένει η πληγή.


13 σχόλια:

  1. Τί μου κάνεις πρωί πρωί... τί μου κάνεις...
    Υπέροχη ιστορία Κων/να.. Και κοίτα τώρα σύμπτωση, που το διαβάζω λίγο πριν χαράξει και βλέπω απ'το παράθυρο μου τον ήλιο σιγά σιγά να ξεπροβάλλει και νιώθω πως πρέπει να βιαστώ γιατί με το πρώτο φως θα σβήσουν πράγματα...'Οπως γίνεται συνήθως.
    Να'σαι καλά φιλενάδα, να γράφεις πάντα έτσι υπέροχα και να μας φέρνεις σ'επαφή με τους Λατίνους που τόσο αγαπάμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνα μου δεν το είχα διαβάσει και προφανώς δεν θα μάθαινα ποτέ την ύπαρξή του... Σ' ευχαριστώ που μας ξεναγείς με τόση έμπνευση, στα μαγικά αυτά μονοπάτια. Είναι τέλεια!!!
    Μου έφτιαξες τη διάθεση, νά'σαι καλά!

    Buongiorno a tutti!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...‘μούσες’ περιφέρονται ανάμεσά μας και περιμένουν...

    Ακριβώς έτσι Κωνσταντίνα μου, πολύ ωραία ιστορία!!! Να μας ταξιδεύεις λοιπόν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. - Τζούλυ, υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες, ακόμα πιο ωραίες από αυτήν, πίστεψέ με...
    Φύλαξέ μου σ'ένα συρτάρι τα χρώματα της αυγής, εκεί στο νησί σου...

    - Μαρία μου, έτσι αισθάνομαι κι εγώ όταν "ανακαλύπτω" συγγραφείς και ποιητές, που δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω. (Buongiorno anche a te! :-)) Κι εσύ μου φτιάχνεις τη διάθεση!

    - Ανίσα, έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να κλειστώ σε ένα δωμάτιο και να αρχίσω να μεταφράζω ό,τι δεν έχει μεταφραστεί. Οπότε, το ταξίδι είναι ακόμα στην αρχή και οι "μούσες" μεσοπέλαγα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έρωτας, αγάπη, δύναμη και έμπνευση..παρόλο που δεν ήταν μαζί... Πόσο σημαντικά είναι τα συναισθήματα, ε;
    Περιμένουμε με αγωνία την επόμενη ιστορία Κωνσταντίνα μου!

    Φιλιά σε όλες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ την περιμένω με αγωνία. Για άλλο θέμα ξεκινάω κάθε φορά και με άλλο καταπιάνομαι. Μάλλον οι ιστορίες "έρχονται" σ'εμένα και απαιτούν να ξαναζωντανέψουν και να ξαναβγούν στο φως.

      Σε φιλώ, Φωτεινούλα!

      Διαγραφή
  6. Ευτυχώς που έρχονται οι ιστορίες σ'εσένα και έτσι ταξιδεύουμε κι εμείς μέσα απ'το χορό των μουσών σου,μέσα στο αγνό φως της αυγής!
    Με πήγες πίσω, στα χρόνια τα φοιτητικά που πρωτογνωρίζαμε τη μαγεία της ιταλικής λογοτεχνίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου, θα ξαναφοιτούσα ευχαρίστως στη σχολή μας...
      Όμορφα χρόνια, αξέχαστες στιγμές, που ξαναζωντανεύουν...

      Διαγραφή
  7. Κυρία Πέππα, καλησπέρα σας.
    Αισθάνομαι κάπως αμήχανα(σαν να διακόπτω, ακάλεστος), αλλά τέλος πάντων, αφού δείξετε την απαραίτητη μαγαλοψυχία, θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ οτι όλα αυτά (τα κείμενα) μου είναι παντελώς άγνωστα, αλλά οχι (από ότι διαπιστώνω) και αδιάφορα.
    Θα πρέπει να με εκπαιδεύσετε, όμως.
    Α, έχω και μια θεωρία (πατάει σε γερές βάσεις), για μούσες, ανεκπλήρωτους έρωτες κλπ. Ισως σας την αναπτύξω κάποια άλλη φορά.
    Καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα, κανείς δεν είναι ακάλεστος. Όλοι καλοδεχούμενοι είστε εδώ!
      Δεν έχει καμία σημασία αν κάποιος έχει λίγη ή και καμία γνώση για τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτό που μετράει, είναι η "γεύση" που αφήνουν στον αναγνώστη.
      Καλωσόρισες στην παρέα μας!

      Διαγραφή
  8. Κωνσταντίνα μου τέλειο!
    Τώρα το διάβασα.
    Δεν το έχω διαβάσει αλλά μαγεύομαι πάντα από τις ιστορίες σου.
    Πάντα περιμένω την επόμενη.
    Οπως λεει και η Τζούλυ να σε καλά και να μας φέρνεις πάντα σε επαφή με τους λατίνους αερικό μας.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πριν ακόμη στη ζωή μου μπει χάθηκε ,γιατί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή