Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Η δύναμη της συγχώρεσης



Λομβαρδία, 1630

Πάνω από τη λίμνη του Κόμο, σχεδόν επέπλεε ένα αραχνοΰφαντο στρώμα ομίχλης, που έκανε τα γύρω δέντρα να φαντάζουν σαν αέρινες φιγούρες, αιωνίως περιπλανώμενες.

Όλα ήταν έτοιμα για το γάμο του Ρέντσο και της Λουκίας κι ο εφημέριος που θα τους πάντρευε, ο Δον Αμπόντιο,  έκανε τον καθιερωμένο του περίπατο.
Δεν ήταν όμως ο απόηχος των βημάτων του, που ακουγόταν πίσω του. Δύο εύσωμοι άντρες τον πλησίασαν με βήμα ασυγχρόνιστο και τον πρόσταξαν με ύφος απειλητικό να μην τελέσει τον γάμο των δύο νέων.
Τους έστελνε ένας άρχοντας της ισπανοκρατούμενης περιοχής, ο Δον Ροντρίγκο. Είχε στοιχηματίσει με έναν ξάδερφό του πως θα κατάφερνε να κλέψει τη Λουκία από την αγκαλιά του Ρέντσο.
Ο εφημέριος τρομοκρατείται και την επομένη, συναντάει τον Ρέντσο και  αρχίζει να σκαρφίζεται διάφορες δικαιολογίες για την αναβολή της γαμήλιας τελετής. Το πανικόβλητο ύφος του τον προδίδει κι ο Ρέντσο μαθαίνει την αλήθεια.

Ένας μοναχός προσφέρεται να βοηθήσει και καταφθάνει ο ίδιος στο παλάτι του Δον Ροντρίγκο για να τον συνετίσει. Τον διώχνουν, όμως, με τις κλωτσιές.
Μοναδική λύση για τους δύο νέους είναι να φύγουν από την περιοχή και να αποχωριστούν για ένα διάστημα ο ένας τον άλλον. Κατεβαίνουν στις όχθες του ποταμού Άντα και μπαίνουν σε μια βάρκα. Τα βουνά πίσω τους χάνονται  σιγά σιγά από τα μάτια τους και σύντομα θα χαθούν και τα δικά τους βλέμματα.
Η Λουκία θα βρει καταφύγιο σε ένα μοναστήρι στη Μόντσα, όπου θα συναντήσει τη μοναχή Γερτρούδη κι ο Ρέντσο, θα προσπαθήσει να φτάσει στο Μιλάνο.
Στο δρόμο, όμως, για το Μιλάνο...


Όχι.
Δε θα σας αποκαλύψω τη συνέχεια με περισσότερες λεπτομέρειες.

Να μην ξαφνιαστείτε, όμως, ως αναγνώστες αν...

...εκεί που θα περιμένατε να αποδοθεί τιμωρία στους διώκτες αυτών των δύο νέων, αποδίδεται αγάπη.

Αν εκεί που θα περιμένατε να πάρουν οι ήρωές μας την εκδίκησή τους, θα δώσουν αγάπη.

Αν εκεί που θα περιμένατε να στάξει κι άλλη χολή ένας άνθρωπος, αρχίζει ξαφνικά να στάζει μέλι.



Ο Alessandro Manzoni, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Οι αρραβωνιασμένοι» (I promessi sposi), με έκανε να πιστέψω ότι το Καλό θριαμβεύει πάντα.

Ακόμα κι αν είσαι κλεισμένος σε ένα κλουβί με ένα θηρίο, μπορείς -  με λόγια και βλέμμα  κατευθείαν από την καρδιά – να το ημερέψεις.

Τη μετάνοια που βίωσαν κάποιοι ήρωες του βιβλίου, θα τη βιώσετε κι εσείς, από τη μία σελίδα στην άλλη.
Εκεί που θα εύχεστε να πάθει κάποιος κακό, στην επόμενη σελίδα θα χαίρεστε που θα είναι σώος...



(Τη χρονική περίοδο, κατά την οποία  χρειάστηκε να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο λόγω μιας εργασίας στο πανεπιστήμιο, ένιωθα ‘κουρελιασμένη’ εξαιτίας της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου απέναντί μου. Είχα πολλή οργή μέσα μου και δεν μπορούσα να τη διαχειριστώ σωστά, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται κι άλλη αρνητική ενέργεια στην ψυχή μου.

Όταν, όμως, είδα πώς αντιμετώπισε η Λουκία τον απαγωγέα της και πώς ο Ρέντσο κατάφερε να συγχωρήσει έστω και την τελευταία στιγμή τον άνθρωπο που τους προκάλεσε τόσα δεινά, λυτρώθηκα...)





11 σχόλια:

  1. Kαλημέρα Κωνσταντίνα!

    Πάντα το πίστευα. Το καλό θριαμβεύει στο τέλος. Νομοτελειακά.
    Τι ωραία ιστορία και πόσο θα ήθελα να μάθω τη συνέχειά της...
    Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστώ για το μαγικό ταξιδάκι αυτό το κυριακάτικο πρωινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μας κρατάς σε αγωνία βρε Κωνσταντίνα μου!Περιμένουμε τη συνέχεια!
    Μπορεί να αργεί, μπορεί να μη φαίνεται αρχικά, αλλά ναι, στο τέλος θριαμβεύει το Καλό! Και εγώ το πιστεύω.
    Γλυκιά καλημέρα στη παρέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κωνσταντίνα καλημέρα!
    Μας άφησες σε αγωνία, αλλά θα πάμε να το πάρουμε για να διαβάσουμε την συνέχεια.
    Ετσι και αλλιώς, διαβάζω ένα βιβλίο κάθε εβδομάδα περίπου αφού ο άντρας μου με κοροιδεύει και μου λεει καλύτερα να σε ντύνουμε, παρά να σου παίρνουμε βιβλία.
    Θα μου άρεσε πάντα να κερδίζει το καλό στο τέλος, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι συμβαίνει πάντα όπως λεει η Μαρία.
    Ελπίζω!
    Φιλιά πολλά σε σένα και σε όλη την παρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. - Μαρία και Φωτεινή, κι εγώ το πιστεύω αυτό. Ενδεχομένως μέσω περιπετειών και δύσκολων μονοπατιών, αλλά πάντα θριαμβεύει και επισκιάζει οτιδήποτε μιαρό!

    - Έλενα, είναι γεμάτη ανατροπές, η συνέχεια...
    Φαντάζομαι τι θα γίνεται στα ράφια των βιβλιοθηκών σου, χα, χα!
    Σας φιλώ! Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Κάθε αίτημα είναι ένα αίτημα αγάπης", λέει ο Λακάν. Σκέφτομαι πως η συγχώρεση δεν είναι παρά μια ανταπόκριση στο ένα και μοναδικό αίτημα για αγάπη...
    Όμορφη ιστορία και ομορφότερη η συνέχεια που δίνουν οι τελευταίες περιγραφές της Κωνσταντίνας!!!
    Έλενα σε ζηλεύω, θα θέλα να το κάνω κάποια στιγμή σε αυτόν τον ρυθμό με το διάβασμα.
    Φιλιά κόρες από άκρη σε άκρη :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία το έθεσες, Ανίσα! Πολύ εύστοχο αυτό που είπες...

      Διαγραφή
    2. Πολύ ωραίο αυτό που είπες Ανισάκι!
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
    3. Ανισάκι έχω την τύχη το παιδί μου στις 9.00 να κοιμάτε.
      Οπότε μέχρι τις 11.00 τουλάχιστον, πολλές φορές και πιο αργά, διαβάζω.
      Εσύ είσαι όμως και φοιτήτρια δεν έχεις χρόνο για καθημερινό διάβασμα.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. αχ με αυτές τις ιστορίες...θ'αρχίσουμε να ταυτιζόμαστε, να φανταζόμαστε, να ταξιδεύουμε...ωραία πράγματα δηλαδή...μπράβο φιλενάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ακόμη μια φορά μας χαρίζεις ένα αισιόδοξο κείμενο!
    Θα ήθελα ολόψυχα να κερδίζει το καλό,αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα συνήθως μας διαψεύδει και τελικά θριαμβεύει το κακό,εις βάρος τόσων αθώων...
    Όπως είπε ο Μπωντλέρ:"Το κακό γίνεται πάντα χωρίς προσπάθεια,φυσικά, μοιραία.Το καλό είναι αποτέλεσμα κάποιας τεχνικής"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. - Τζούλυ, έχω πιάσει θέση στο "κατάστρωμα του πλοίου" και βλέπω ήδη στον ορίζοντα την επόμενη ιστορία...

    - Μαίρη, ακόμα κι από τα "Άνθη του κακού" του Baudelaire, με λίγη προσοχή, διακρίνει κανείς τα δηλητηριασμένα πέταλα και προφυλάσσεται ή - τουλάχιστον - προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει κάτι άσχημο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή