Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ο Δάντης μέσα μας


Αν, κάπου στα μισά της ζωής σας, βρεθείτε σ’ένα σκοτεινό δάσος, θα φοβηθείτε λίγο στην αρχή.
Σύντομα, όμως, θα διακρίνετε από μακριά ένα λόφο, λουσμένο στο φως του ήλιου.
Τους χτύπους της καρδιάς θα ακούνε μόνο κάποια νυχτοπούλια, κρυμμένα σε κουφάλες δέντρων.
Και ξάφνου, οι χτύποι θα σιγήσουν για λίγα δευτερόλεπτα, το αίμα θα παγώσει κι η ανάσα θα κοπεί.
Στη θέα τριών άγριων ζώων.
Μια λεοπάρδαλη, ένα λιοντάρι και μια λύκαινα θα σταθούν εμπόδιο στο δρόμο προς το λόφο.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, σκεφτείτε τον Δάντη (Dante Alighieri), που είχε βρεθεί κάποτε στην ίδια θέση.
Χιλιοστά από τα χνώτα των θηρίων.
Πάνε πολλά χρόνια, βεβαίως, από τότε. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή του 1300, λένε, όταν ξεκίνησε το ταξίδι του στον Άδη.
Συνοδοιπόροι του και σκιά του, ένας ποιητής και μια γυναίκα. Ο Βιργίλιος και η Βεατρίκη.
Ο ποιητής, τον συμβουλεύει ν’ακολουθήσει άλλο δρόμο για να πάει στο λόφο. Πιο μακρύ και πιο δύσκολο.
Αν μείνει εκεί, τα θηρία θα ξεσκίσουν τις σάρκες του. Δεν έχει καμία ελπίδα να σωθεί. Πρέπει να περάσει μέσα από την Κόλαση και το Καθαρτήριο, αν θέλει να φτάσει στον Παράδεισο. Στο Φως. Στη Βεατρίκη.
Ο δρόμος προς την αυτογνωσία και τη λύτρωση, δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα, του λέει.
Ο Δάντης, όμως, θέλει να λυτρωθεί. Γι’αυτόν, ύψιστα ιδανικά της επίγειας ζωής, είναι η Δικαιοσύνη, η Ειρήνη και η Αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Είναι αποφασισμένος να παλέψει γι’αυτά στον Κάτω Κόσμο. Για το καλό το δικό του, αλλά και της Ανθρωπότητας.
Εμείς; Πώς τα πάμε στον Πάνω Κόσμο;


Συμβολισμοί

Δάσος: Άγνοια και Διαφθορά
Λόφος: Ενάρετη ζωή
Λεοπάρδαλη: Λαγνεία
Λιοντάρι: Αλαζονεία
Λύκαινα: Απληστία
Βιργίλιος: Λογική
Βεατρίκη: Πίστη και Αγνότητα


Θεία Κωμωδία
Κόλαση – Απόσπασμα από το Πρώτο άσμα

Στης ζωής μας το μεσοστράτι
βρέθηκα σ’ένα δάσος ανήλιαγο
αφού τον ίσιο δρόμο είχα χάσει.
Αχ! Πόσο δυσβάσταχτο να μιλήσω
για το δάσος το έρημο,
το κρημνώδες,
το αδιάβατο,
που και μόνο στο λογισμό του,
ξανά ο φόβος θεριεύει.
Κι είναι τόση η πίκρα,
μια στάλα μόνο πιο μικρή
απ’το θάνατο.


Σημείωση: Σύμφωνα με τη μεσαιωνική ρητορική ο όρος "κωμωδία", χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ποιητική διήγηση με θλιβερή αρχή και χαρούμενο τέλος. Περιγράφει,δηλαδή το λογοτεχνικό είδος στο οποίο ανήκει, διαφοροποιημένο από την αρχαιοελληνική κωμωδία.
Ο όρος "Θεία"  είναι προσθήκη του Βοκάκιου.

14 σχόλια:

  1. Eμείς είμαστε εγωπαθείς,ματαιόδοξοι και άλλοτε φανατικοί ή αδιάφοροι για τους γύρω μας...Και παρόλο που μας αγγίζει ο φόβος και η πίκρα πολύ συχνά κρυβόμαστε μέσα στο ανήλιαγο δάσος και βολευόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνα μου πολύ μου αρέσουν τα μονοπάτια που έχεις σκοπό να μας οδηγήσεις, νομίζω πέτυχες ήδητ ην αρχή... Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στα μονοπάτια αυτά, πάντα πέφτει λίγο φως, ακόμα κι αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι τα καταπλακώνει το σκοτάδι. Σ'αυτά σύρθηκα και χάρις σ'αυτά, ξανασηκώθηκα. Σε φιλώ, Ανισάκι!

      Διαγραφή
  3. Για να βρει κανείς το δρόμο του πρέπει πρώτα να τον χάσει. Αυτό, βέβαια, μπορεί να συμβεί πολλές φορές στη ζωή μας. Όμως, ποτέ δε πρέπει να σταματάμε να οδεύουμε προς το "λόφο". Δεν είναι κάτι απλό. Θέλει κόπο και πάνω από όλα θέληση και επιμονή. Εξάλλου ό,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο!
    Εδώ ίσως ταιριάζει και η φράση του Martin Luther King:
    “Cowardice asks the question, 'Is it safe?' Expediency asks the question, 'Is it politic?' But conscience asks the question, 'Is it right?' And there comes a time when one must take a position that is neither safe, nor politic, nor popular but because conscience tells one it is right.”
    Ωραίο το κειμενό σου Κωνσταντίνα μου! Θέλουμε λίγη προσπάθεια ακόμα στον Πάνω Κόσμο...
    Φιλιά στη παρέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φωτεινή, η πρώτη σου πρόταση, κρύβει σοφία μέσα της. Συμφωνώ κι εγώ πως δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε. Όσα "θηρία" κι αν μας κλείσουν το δρόμο!
      Ενδιαφέρον αυτό που μας παρέθεσες!

      Διαγραφή
  4. Έχουμε δρόμο ακόμα μέχρι το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Είμαστε ακόμα εγκλωβισμένοι στην Κόλασή μας. Ελπίζω να βρισκόμαστε ήδη στον τελευταίο "κύκλο", όπου τιμωρούνται όλοι οι προδότες, σε μια παγωμένη λίμνη. Εκεί, μαζί με τον Ιούδα και τον Βρούτο, θα βρεθούν όσοι υποτάχτηκαν στα πάθη και τις αδυναμίες τους.
    Κωνσταντίνα είναι το πιο επίκαιρο κείμενο που θα μπορούσες να δημιουργήσεις και να αναρτήσεις. Το πιο σκληρό και το πιο ηχηρό σου μήνυμα σ' αυτά που ζούμε. Δοσμένο με τον πιο ποιητικό και ποιοτικό τρόπο. Τον δικό σου...
    Καληνύχτα φίλη μου και σ' ευχαριστώ που γέμισες έμπνευση και απίστευτη αισιοδοξία το βράδυ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μελίρρυτη Μαρία μου, σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας και όχι εύκολο. Συμφωνώ μαζί σου. Είμαστε ακόμα στην Κόλαση, αλλά πραγματικά, πιστεύω ότι θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα αντικρίσουμε - στον Παράδεισο πια - το αγγελικό πρόσωπο της Βεατρίκης.
    Να σημειώσω ότι δεν είχα σκοπό αρχικά να γράψω κάτι για την Divina Commedia. Ήθελα να σας διηγηθώ την ιστορία του Δάντη και της αγαπημένης του Βεατρίκης, μέσω ενός σονέτου.
    Μεσολάβησε, όμως, το δυσάρεστο γεγονός με τον άνθρωπο, που έβαλε τέλος στη ζωή του, στο Σύνταγμα και δεν είχα διάθεση να το κάνω. Επιφυλάσσομαι.
    Σε φιλώ πολύ πολύ! Καλό μας ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάρα πολύ όμορφο φιλενάς...Είμαστε οι πράξεις μας.'Οσο υπάρχουμε,να πράττουμε το καλό και η Βεατρίκη θα'ναι πάντα ο προορισμός.Και στο τέλος θα τη βρούμε και θα την κατακτήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας είναι και το ταξίδι μας, η Βεατρίκη. Σε κάθε περίπτωση, πάλι πολλά θα μάθουμε.
      Στη διαδρομή έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε τις εναλλαγές των "τοπίων".
      Σε φιλώ, Τζουλάκι μου!

      Διαγραφή
  7. Kωνσταντίνα μου πολύ επίκαιρό το κείμενό σου.
    Το φως και το πρόσωπο της Βεατρίκης αυτά πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας.
    Ακόμα και αν επιλέξουμε ν περάσουμε μέσα από το δάσος γιατί ποτέ δεν είσαι σίγουρος ότι έχεις πάρει την σωστή απόφαση το φώς και το πρόσωπο της Βεατρίκης αν έχουμε στο μυαλό μας τίποτα δεν θα μας αγγίξει τίποτα δεν θα μας λερώσει ακόμα και μέσα στο δάσος.
    Φιλιά πολλά.
    Φιλιά σε όλα τα κορίτσια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, Έλενα. Απλώς, είμαστε ευάλωτοι και δέσμιοι των παθών μας και συχνά, θολώνουμε μόνοι μας το "τοπίο".
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  8. http://lovehellas.blogspot.com
    http://stekigelioy.blogspot.com
    http://balaouro.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσορίσατε στην παρέα μας! Πολύ ενδιαφέροντα τα ιστολόγια που μας παρουσιάζετε. Μου στέλνουν, συχνά, links από αυτά.

      Διαγραφή